20 december 2023
Waarom zijn klimaatgegevens belangrijk?
Klimaatgegevens komen naar voren als een hoeksteen in de wereldwijde reactie op klimaatverandering. In een tijdperk dat gekenmerkt wordt door toenemende klimaatgevolgen, wordt het belang van nauwkeurige en uitgebreide klimaatgegevens nog groter. Ze vormen de basis voor het beoordelen van risico’s, het identificeren van kansen en het sturen van investeringen in de richting van duurzamere en veerkrachtigere activiteiten. Bovendien vormen deze gegevens de basis voor het navigeren door een landschap dat steeds meer gevormd wordt door toenemende eisen op het gebied van milieurapportage, zoals de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD), IFRS-S en andere. De afgelopen jaren werden ook gekenmerkt door toenemende verwachtingen van toezichthouders ten aanzien van het beheer van klimaat- en milieurisico’s. Deze regelgevende kaders onderstrepen de noodzaak voor bedrijven en financiële instellingen om klimaatgegevens te integreren in hun besluitvormingsprocessen.
Klimaatgegevens worden daarom niet alleen een hulpmiddel voor het voorspellen van extreme weersomstandigheden of het begrijpen van milieuverschuivingen op de lange termijn, maar ook een essentieel hulpmiddel voor naleving, risicobeheer en strategische planning, waardoor wereldwijde inspanningen worden afgestemd op een veerkrachtige en duurzame toekomst.
Inzicht in het tekort aan klimaatgegevens
Klimaatgegevens spelen een cruciale rol bij het aanpakken van de urgente uitdagingen die de klimaatverandering met zich meebrengt. Overheden, bedrijven en organisaties vertrouwen in toenemende mate op deze gegevens om klimaatbeleid te formuleren, risico’s in te schatten en duurzame investeringen te sturen. Toch is er nog steeds sprake van een klimaatdatakloof. De klimaatdatakloof verwijst naar de ontoereikende en gefragmenteerde gegevens die beschikbaar zijn om de risico’s en kansen van klimaatverandering te beoordelen. Deze kloof is vaak het gevolg van problemen zoals onvolledige historische gegevens, slechte gegevensverzamelingsmethoden, gebrek aan gestandaardiseerde indicatoren en methodologieën voor de beoordeling van klimaatrisico’s, beperkte gegevensdekking, inconsistente gegevenskwaliteit, enz. In dit opzicht is de zoektocht naar nauwkeurigere en fijnmazigere gegevens een opmerkelijke uitdaging geworden binnen organisaties. Hoewel de behoefte aan gedetailleerde gegevens over specifieke geografische locaties en klimaatgevoelige factoren duidelijk is, brengt het bereiken van deze granulariteit uitdagingen met zich mee op het gebied van methoden voor gegevensverzameling en standaardisatie. Financiële instellingen hebben vaak geen directe toegang tot de informatie van hun tegenpartijen. In dit opzicht vertrouwen organisaties vaak op en doen ze een beroep op proxy’s en gegevensleveranciers van derden. Financiële instellingen zijn ook begonnen dit laatste aan te pakken doorcontact op te nemen met klanten om meer precieze en fijnmazige informatie te verkrijgen , zoals gegevens over broeikasgasemissies, geografische locatie, energieprestatiecertificaten, enz. Dit kan echter leiden tot een immense hoeveelheid gegevens met een inconsistente kwaliteit en granulariteit, die via verschillende kanalen en afdelingen wordt verspreid. Bovendien, Te veel vragen en verzoeken kunnen de relatie met de klant beschadigen.
Navigeren door de uitdaging van klimaatgegevens: een genuanceerde aanpak
Om de klimaatgegevenskloof te overbruggen, moeten niet alleen de infrastructuur en coördinatie voor gegevensverzameling worden verbeterd, maar moet ook de complexiteit worden aangepakt die gepaard gaat met het verkrijgen van meer gedetailleerde en nauwkeurige gegevens om de complexiteit van ons veranderende klimaat beter te begrijpen en erop te reageren.
Financiële instellingen staan voor een enorme uitdaging: Hoe kunnen we een effectief evenwicht vinden tussen de toenemende eisen op het gebied van klimaatrapportage, de behoefte aan meer gedetailleerde en nauwkeurige gegevens en de uitdagingen die de schaarste aan betrouwbare gegevens met zich meebrengt?
In deze context heeft David Carlin, hoofd van de klimaatrisicoprogramma’s van UNEP FI, in zijn recente toespraken vaak de noodzaak benadrukt van een genuanceerde aanpak om het gebrek aan klimaatgegevens aan te pakken, gebaseerd op drie belangrijke thema’s:
-
- Onvolmaakte informatie omarmen: Klimaatgegevens hebben in de kern te maken met onzekerheid – een inherent aspect van financiën en risicobeheer. Erkennend dat voorspellingen over de toekomst inherent beperkt zijn, verschuift de focus van het verkrijgen van gedetailleerde gegevens over specifieke factoren naar het aannemen van een holistische visie. Klimaatgegevens worden een hulpmiddel om onzekerheden bloot te leggen, gemiste risico’s te identificeren en informatie te onthullen die mogelijk over het hoofd is gezien. Het dient als een lens waardoor financiële instellingen zich kunnen voorbereiden op onvoorziene omstandigheden en een breder perspectief kunnen krijgen op het veranderende klimaatlandschap.
-
- Doelgerichte klimaatgegevens gebruiken: Het nut van klimaatgegevens ligt niet alleen in het volume, maar ook in het vermogen om beslissingen vorm te geven en perspectieven te veranderen. In plaats van te verdrinken in gegevens omwille van de gegevens zelf, moeten financiële instellingen op zoek gaan naar gegevens die aannames in twijfel trekken, hypotheses bevestigen of ontkrachten en richting geven aan de besluitvorming. Op het gebied van klimaat betekent dit identificeren waar klimaatmaatregelen versterkend zijn en het vaststellen van potentiële risico’s aan de fysieke kant. Doelgerichte klimaatgegevens dienen als katalysator voor weloverwogen beslissingen en onthullen inzichten die anders verborgen zouden blijven.
-
- Actieve gebruikers van informatie worden: De echte impact van klimaatgegevens ligt in hoe ze de besluitvorming en acties beïnvloeden. Het gaat verder dan alleen rapporteren; het vraagt om actieve betrokkenheid. Financiële instellingen moeten evalueren hoe klimaatgerelateerde schokken door hun organisaties stromen en risico’s, inkomsten, kosten en nog veel meer beïnvloeden. Dit houdt in dat klimaatgevoelige activa moeten worden geïdentificeerd waarmee mogelijk geen rekening wordt gehouden, dat inzicht moet worden verkregen in de criteria voor besluitvorming en dat processen voortdurend moeten worden verbeterd. Daarnaast zijn klimaatgegevens essentieel bij het beoordelen van de impactmaterialiteit van financiële instellingen. Impactmaterialiteit verwijst naar het meten hoe de acties van een bedrijf de wereld beïnvloeden. In deze context moeten gegevens niet alleen worden gebruikt om materiële risico’s te identificeren, maar ook om ervoor te zorgen dat organisaties in de juiste richting gaan (bijvoorbeeld in termen van het decarboniseren van portefeuilles of het verminderen van gefinancierde emissies). Het verzamelen van gegevens is geen doel op zich; het is een middel om de overgang te bevorderen door informatie te integreren in besluitvormingsprocessen en de voortgang naar vastgestelde doelen te volgen.
Samenvattend gaat het bij het verkleinen van de klimaatdatakloof niet alleen om het verzamelen van informatie, maar ook om het actief gebruiken ervan om duurzame praktijken te stimuleren. Financiële instellingen moeten duidelijk gebruik maken van de gegevens, de relaties met klanten anders vormgeven, risico’s effectief beheren en inzicht krijgen in het onbekende. Klimaatgegevens, de kern van duurzaamheid, worden een dynamische kracht wanneer ze worden gekoppeld aan processen die voortdurende verbetering stimuleren. Door deze drie thema’s te omarmen, kunnen financiële instellingen de uitdagingen van imperfecte informatie het hoofd bieden en de kracht van klimaatgegevens benutten voor een veerkrachtige en duurzame toekomst.
Wil je meer weten? Neem contact op met onze expert Elise Sungurtekin
esu@climact.com
